Hoe noem je het omgekeerde van een schrijversblok? Ik heb zoveel te vertellen dat ik
niet weet waar ik voor zal kiezen. In mijn tijd als hoofdredacteur van twee internationale vaktijdschriften over geo-informatie en hydrografie schreef ik elke twee weken een hoofdredactioneel. Een lege pagina heb ik nooit gepubliceerd, maar ik heb wel eens een momentje gehad dat ik me af vroeg of ik op tijd inspiratie zou krijgen. Daarom heb ik me, nu ik mijn eigen bedrijf ben begonnen en weer columns schrijf, voorgenomen om op onregelmatige basis te schrijven. Dan is de druk van het moeten afleveren eraf. En goh, wat is het heerlijk om weer te mogen schrijven!
Ik bruis van de ideeën en van de energie. Ideeën voor columns, ideeën voor opdrachten, ideeën te over. Ik zou kunnen vertellen over mijn bezoekje aan de Kamer van Koophandel (KvK), maar ja dat is al weer bijna een maand geleden. Ik besloot daar dat ik toch maar niet met de relatiegeschenkpen van mijn laatste werkgever zou tekenen en koos voor de KvK-pen. Ik zou kunnen vertellen over het binnen halen van mijn eerste opdracht. Hartstikke leuk en ook een champagne momentje. Overigens wees mijn eerste opdrachtgever mij er fijntjes op dat ik nog steeds schreef met de pen van mijn laatste werkgever dus heb ik maar snel twee pennen besteld met mijn eigen logo, eentje voor mezelf om voortaan mee te schrijven en eentje voor deze opdrachtgever.
Best spannend hoor zo’n onderhandeling over de eerste offerte. Wat ben je waard als zelfstandige? Geen overhead meer, maar wel allerlei rekeningen voor verzekeringen die horen bij een zelfstandig bestaan. “Denk eraan, je bent nu duurder dan toen je in loondienst was”, zei de dame van de KvK, “want je risico’s zijn ook veel groter”. Zit wat in. Maar je zit wel met een hardnekkige volksmythe dat een freelancer automatisch goedkoper is. Tja, ik ben nog steeds dezelfde persoon hoor. Dat zag mijn opdrachtgever ook. Die kende mij van een eerdere opdracht in loondienst en prees mij om mijn efficiency. Ik hou van hard werken, onder het motto: ‘niet lullen maar poetsen’. Wel toepasselijk eigenlijk, want mijn werkzaamheden als informatiemanager bij deze eerste opdrachtgever veroorzaken een hoop gepoets, in letterlijke zin.
Mijn werk leidde ertoe dat alle collega’s bij deze opdrachtgever de afgelopen weken uit zichzelf hun eigen kasten eens gingen uitmesten. Ik voel me als informatiemanager bijna meer een opruimcoach. Wat ik in dit geval werkelijk doe als informatiemanager is dat ik de informatieoverdracht organiseer van een bodemsaneringsarchief voor een grote Nederlandse gemeente. Dat betekent dat ik het archief inventariseer, de archiefstructuur beoordeel, aanbevelingen doe voor verbeteringen, organiseer dat het archief geordend en beschreven wordt en tot slot, één van mijn liefhebberijen, dat ik een inleiding schrijf over het archief. In dit geval over de geschiedenis van de bodemsanering. Mijn achtergrond als fysisch geograaf komt handig van pas, omdat ik inhoudelijke onderwerpen makkelijk kan duiden en indelen.
“Oh, is dat wat jij doet?”, vroeg iemand mij laatst na deze uitleg. Nou ehh, nee hoor. Dit is eigenlijk maar een voorbeeld. Als informatiemanager kan ik de informatiebehoeften die zijn ontstaan vanuit verschillende werk- en bedrijfsprocessen vertalen in informatievoorziening. Dit kan helpen bij de verbinding tussen verschillende afdelingen en organisaties en tussen verschillende werkzaamheden. Soms noem ik mezelf daarom ‘vertaler’. Want ook bij de andere pijlers van mijn bedrijf: geografie & geo-informatie, organisatie & samenwerking en media & informatie ben ik continu bezig met vertalen. En daarover meer in volgende columns.
